Rzadko spotykana ciekawostka dendrologiczna dla kolekcjonerów
To pochodzące z chłodnych, liściastych lasów Chin, Korei, Japonii i zachodniej Syberii drzewo. Uprawiane ze względu na atrakcyjne, egzotycznie wyglądające liście i orginalne owoce.
Posiada mocny pień i gęstą, kopulastą koronę. Rośnie powoli, w ogrodzie może dorastać do wysokości 5-8 m; po 10 latach około 3 metrów. U młodych okazów gałęzie i pień pokryte są kolcami, wraz z wiekiem - kora robi się gładka.
Charakterystyczne są liście — okazałe, dłoniaste, do 30-40 cm średnicy, 5–7-klapowe, wcięte do około połowy blaszki liściowej, o zmiennej wielkości i kształcie, przebarwiające się jesienią na żółto. U odmiany maximowiczii są powcinane prawie do nasady(!).
Białe, zebrane w duże wiechy kwiatostany pojawiają się latem. Są miododajne, ze względu na porę kwitnienia stanowią cenny pożytek dla pszczół. Z kwiatów tych powstają drobne, czarne jagody, chętnie zjadane przez ptaki.
Pasuje do ogrodów japońskich, naturalistycznych, do sadzenia pojedyńczo i w szpalerach.
Warto wiedzieć: Unikat dendrologiczny, niezmiernie rzadko występujący. W Polsce można podziwiać najstarszy okaz Kaloponaxu w Arboretum w Rogowie, w wieku 78 lat na wysokości 1 m osiągnął średnicę 98 cm, wysokość drzewa wynosi 21 m.
Kalopanax ma szerokie zastosowanie w chińskiej medycynie i kuchni.
Warunki uprawy:
Kalopanax nie jest szczególnie wymagający co do typu gleby, wymaga jedynie, by była dostatecznie wilgotna. Czuje się dobrze zarówno w pełnym nasłonecznieniu, jak i wśród innych drzew jako roślina drugiego piętra.
Roślina długowieczna, bardzo odporna na choroby i szkodniki oraz na niskie temperatury; wytrzymuje mrozy do -34'C.
W naszej ofercie rośliny o wysokości około 20-30 cm w 7,5-litrowych pojemnikach.