To endemiczne drzewo pochodzące z Chile, gdzie zagrożone jest wyginięciem, posiada niewątpliwie potencjał dekoracyjny.
Nawet w swoim naturalnym środowisku stanowi rzadki i zdumiewający widok.
Po raz pierwszy zaczęto je uprawiać w europejskich parkach pod koniec XVIII wieku.
W naturze dorasta do około 25 m wysokości, w naszych warunkach będzie to raczej małe drzewko.
Charakteryzuje się lancetowatymi, ostro zakończonymi liśćmi oraz okółkowato wyrastającymi gałęziami.
Osobniki żeńskie wytwarzają piętnastocentymetrowe szyszki, które dojrzewają przez dwa lata. Nasiona są jadalne.
Młode osobniki mają nieco zaokrągloną, stożkową sylwetkę, z gałęziami zwieszającymi się aż do ziemi.
Z biegiem lat korona ulega poszerzeniu, a nisko położone gałęzie obumierają, ujawniając wysmukły pień, pokryty poprzecznymi, szarymi fałdami.
Kora z wyglądu przypomina skórę słonia.
Rady ogrodnika:
W naszych warunkach roślina nie w pełni odporna na mróz; można uprawiać w donicy, a jeśli zdecydujemy się na uprawę w gruncie, to należy ją porządnie na zimę okrywać.
Wytrzymuje mrozy do minus kilkunastu stopni Celsjusza (strefa 7).
Lubi podłoże kwaśne, przepuszczalne, z dobrym drenażem.
Stanowisko słoneczne.
W sezonie wegetacyjnym należy podlewać obficie, zimą mało, często zraszać.
W naszej ofercie rośliny o wysokości 20 cm ukorzenione w 2-litrowych pojemnikach.