Cytrynowożółte, jadalne owoce przypominają duże, zaokrąglone gruszki. Są bardzo bogate w różne składniki organiczne i mineralne. Wyróżniają się największą ilością mikro i makroelementów, zawierają także dużo pektyn. Mają twardy, mało soczysty miąższ, ale niezwykle aromatyczny z komórkami kamiennymi jak u gruszek. Dojrzewają od września.
Zerwanych owoców nie spożywa się od razu, najlepsze są po "uleżeniu". Układa się je w skrzynki i przechowuje w chłodnym pomieszczeniu (w temperaturze 2 - 5°C). Podczas przechowywania owoce dojrzewają, poprawia się ich smak i aromat, zwiększa się zawartość cukrów i kwasów, znika ich cierpki smak, miąższ jest mniej twardy. Zawierają m.in. cenne cukry proste, kwasy organiczne, garbniki i witaminę C.
Spożywa się je po upieczeniu lub ugotowaniu jako smakowity dodatek do potraw mięsnych i dziczyzny, zawarty w skórce olejek eteryczny nadaje daniom charakterystyczny aromat i kwaskowaty posmak.
Ze względu na aromat - ze świeżych owoców pigwowca sporządza się wyborne, alkoholowe nalewki.
Uprawiany także jako roślina ozdobna w ogrodach botanicznych. Wyróżnia się bowiem bardzo dużymi kwiatami, które na tle ciemnozielonych liści stanowią niewątpliwie element dekoracyjny. Jednocześnie kwitnie bardzo późno w czasie gdy większość drzew owocowych ma kwitnienie dawno za sobą, bo na przełomie maja i czerwca. Późnym latem i jesienią elementem dekoracyjnym są duże, cytrynowożółte owoce.
Polecany na działki i do ogrodów przydomowych w zacisznych siedliskach. Wykorzystywany bywa do formowania bonsai.